Waar wanhoop is, is ook hoop!

(tekst uit mijn nieuwe boek; "Jij bent genoeg!")

In elk proces komt er een periode dat je het even niet meer weet, dat het lijkt of er geen beweging meer in zit en je niet meer vooruit komt. Als dit wat langer duurt kun je het gevoel hebben dat het uitzichtloos is. Daar horen gevoelens van wanhoop bij; hoe gaat dit ooit nog weer goed komen? Weet dat waar wanhoop is ook hoop is. Hoop is de stille plek waarin het even blanco is, waarin je het niet meer weet. Je hebt je verlangen uitgesproken en hebt vervolgens nog geen idee hoe dat verlangen dan vervuld zou kunnen worden. Hoop betekent dat je het ook even niet hoeft te weten. Dat het echt even stil mag worden in jou. Het gaat gepaard met geduld hebben want het lijkt aan de oppervlakte of er niets gebeurt maar het tegendeel is waar. Het is alleen nog niet zichtbaar. Hoop is de periode van in verwachting zijn en rustig afwachten wat er komen gaat. In de stilte die er is kan hoop naar je toe komen; opeens krijg je een ingeving, valt je oog ergens op of krijg je hulp aan geboden. Dat is het moment om in actie te komen en je energie te richten. Eerder niet. Kijk of het je lukt om de volgende keer dat je je wanhopig voelt je te realiseren dat dit de keerzijde van de medaille van hoop is. Dat dit het moment is om te hopen op een goede afloop. Wat je kunt doen is contact maken met je verlangen en je verlangen koesteren als een kostbare schat. Neem de tijd om stil te worden en van hieruit kun je jouw eigen persoonlijke gebed maken en hulp vragen bij het vervullen van je verlangen.

Iedereen draagt het licht in zich (Hans Broekhoven)

Het is weer bijna kerstmis, het feest waarmee we de geboorte van Jezus vieren. Vanuit de christelijke traditie is dit een belangrijk feest omdat zij Jezus als de zoon van God zien. Dat zie ik ook zo, maar niet meer of minder dan wij dat allemaal zijn. Jezus was iemand die leefde vanuit zijn talent en zijn overvloed, die vertrouwde op de kracht van de liefde en deze ook uitdroeg. Doordat hij zich met de liefde verbonden had, wist hij dat er niets onmogelijk was. Daarmee kon hij wonderen verrichten. Dit maakte hem zeer aantrekkelijk en hij werd een inspirerend voorbeeld voor anderen. Zijn boodschap daarbij is altijd geweest dat iedereen wonderen kan verrichten als ze verbinding maken met deze onuitputtelijke bron van liefde die er is.

Jezus zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven.” Wat hij daarmee deed was zichzelf de waarde geven die hij had. De waarde die wij allemaal hebben. Iedereen is zijn eigen weg, waarheid en leven. Iedereen draagt het licht in zich en het ene licht is niet beter of mooier of krachtiger dan het andere licht. De vraag is alleen in hoeverre je jouw licht laat schijnen, jouw unieke weg durft te gaan en jouw waarheid durft te leven.

Voor mij is kerstmis dan ook vooral het feest waarin ik het licht dat in ieder van ons is, vier. Al een aantal jaren stel ik mezelf van te voren de vraag hoe ik mijn licht over deze kerst kan laten schijnen en welke liefdevolle bijdrage ik kan leveren. Als je jezelf die vraag stelt en je krijgt een ingeving, dan is dat jouw licht en daarmee is het waardevol. Hoe groot of klein je bijdrage ook lijkt te zijn. Durf jij jezelf dit jaar de waarde te geven die je hebt? Laat jezelf zien en verlicht de wereld met jouw aanwezigheid!

Ik wens jullie allen een liefdevolle kerst en een inspirerend begin van 2012!

De mens is twee!

Vaak vraag ik me af waarom ik niet ben wie ik werkelijk wil zijn.
Ik kan me ook afvragen waarom ik niet wil zijn wie ik werkelijk ben.
(Oriah Moutain Dreamer)

Niewsbrief november 2011

Dit weekend werkte ik als gastvrouw voor een trainster die een geweldige workshop aan het geven was. De sfeer was goed, er gebeurden mooie dingen met de mensen en zij leek met alle gemak van de wereld haar werk te doen. Op een gegeven moment kwam ze naar me toe om even te praten en er kwam een heel verhaal met onzekerheden en twijfels uit over of ze het wel goed deed. En hoezeer ik ook weet dat dit zo werkt in de mens, ik was toch weer verrast.

Ieder mens is twee. Dat wil zeggen, ieder mens heeft een kant in zich die vol van overvloed is, waarin de dingen moeiteloos gaan en waarin je het gevoel hebt dat je helemaal echt bent. Dit is hoe we graag altijd zouden willen zijn. Maar de andere kant in ons is net zo reëel. De kant waarin we tekort schieten, waarin allerlei stemmingen, gedachten en beklemmingen het van ons overnemen, we reageren vanuit patronen en we bang zijn dat we niet goed zijn zoals we zijn. Hier willen we het liefste vanaf. Maar door er vanaf te willen en te denken dat we alleen goed zijn als we in onze overvloed zitten, wijzen we onszelf af en doen we onszelf tekort.

Je bent goed zoals je bent. Inclusief je overvloed en inclusief je tekort. Ze mogen er allebei zijn en maken jou tot wie je bent. Ik heb lang gedacht dat ik eerst mijn obstakels allemaal op moest ruimen en mijn problemen op moest lossen voordat ik goed genoeg zou zijn. Maar leren en jezelf ontwikkelen gaat er niet over dat jouw belemmeringen weg moeten en dat je dan pas waardevol bent. Het gaat erom dat je jezelf leert waarnemen in wie er op dat moment aan het woord is: je essentie of je mechanische mens. Als je dat leert waarnemen dan leer je er ook makkelijker tussen heen en weer te schakelen en heb je bewustzijn over waar je reactie vandaan komt. Vervolgens kun je jezelf oefenen in het steeds vaker handelen vanuit je overvloed in plaats van je energie te stoppen in kijken naar wat er niet goed gaat. Geef waarde aan de momenten dat je essentie aan het woord is en wees mild over de momenten dat je vanuit je eigen gedoe reageert. Versterk je kracht, herken je tegenkracht!

Om terug te komen op de trainster van dit weekend: zij deed dat dus heel goed. Op het moment dat ze met de mensen bezig was, gaf ze vanuit haar overvloed en de momenten er tussenin sprongen al haar tegenkrachten tegelijk op haar nek. Maar daar was ze zich van bewust en het hielp om er dan contact over te maken. Op die manier verloren ze hun ontkrachtende werking weer en kon ze zien waar ze mee bezig was. Natuurlijk was er een heleboel dat ze nog kon verbeteren en leren. Dat is altijd zo. Het is ook goed om achteraf te constateren wat voor haar het belangrijkste leerpunt van die workshop is geweest. Maar minstens zo belangrijk is het om zichzelf waardering te geven voor datgene dat ze geweldig gedaan heeft. Als je beide kanten leert zien en waarderen, zul je steeds vaker blij zijn met wie je werkelijk bent!

Een warme herfstgroet, Avelien

Aanvaarden doet ons genezen, willen doet ons groeien (Jan de Dreu in "Leef")

Nieuwsbrief oktober 2011

In september ben ik begonnen met de opleiding “Ode an die Freude”, de opleiding tot stembevrijder van Jan Kortie. Als studiemateriaal gebruiken wij het boek “Leef, 8 opwekkende aanwijzingen” van Jan de Dreu. (als je dat boek niet kent, het is een absolute aanrader voor iedereen die zichzelf graag wil blijven ontwikkelen, verkrijgbaar bij de Voorde).

Het is zo’n boek dat je elke keer weer kunt lezen en waar je dan telkens weer iets nieuws in leest. Het zinnetje dat mij dit keer erg trof is de zin die hier boven staat over aanvaarden en willen.

Aanvaarden was 10 jaar geleden voor mij een enorme eye-opener. Ik was iemand die alles analyseerde omdat ik dacht dat als ik het begreep ik het vervolgens anders kon gaan doen. Maar dit ging over waarnemen. Telkens opnieuw de feiten van je leven waarnemen en dat ook voor waar aan nemen. Elke keer weer met een liefdevolle blik naar jezelf kijken en zeggen: dit ben ik, zo is mijn leven nu, elke stap die ik heb gezet heeft me tot precies dit punt gebracht, inclusief alle dingen waar ik blij mee ben én inclusief de dingen die pijn doen en waar mijn gemis in zit. En ik kan uit ervaring vertellen dat dat inderdaad heel helend is. Jezelf niet afwijzen en veroordelen maar jezelf nemen zoals je nu bent. Van daaruit ontstaat je verlangen en kun je een werkelijke verandering in gang zetten.

Dit keer werd ik vooral geraakt door het zinnetje over willen. Dat is in mijn leven nu aan de beurt. Ik voel al een tijdje een enorm verlangen om te groeien en om mijn kracht in de wereld zichtbaar (en hoorbaar) te maken. Om mijn talent tot uitdrukking te brengen en te geven wat ik te geven heb. Zonder reserves. Even verderop schrijft Jan ook nog: “iemand die iets wil, is een zegen voor zijn omgeving”. Wow! Dat is toch fantastisch. Als jij werkelijk iets wilt, is dat dus nooit teveel of ongepast of onmogelijk. Sterker nog, dat wat jij wilt, heeft de wereld nodig. Daar dien je de wereld mee. Beter nieuws is er toch bijna niet mogelijk!

Natuurlijk speelt ook meteen je angst op: “Maar hoe dan, waar moet ik beginnen?” Dan is mijn antwoord: Bij het begin, bij de eerste stap, het besluit nemen om dat wat jij wilt ook echt te gaan realiseren. Als je dat doet volgt de volgende stap vanzelf.

Gister had ik het volgende toepasselijke liedje in mijn hoofd, gebaseerd op een beroemde uitspraak die aan Goethe wordt toegeschreven:

“Whatever you can do or dream you can
Begin it, just begin it
Boldness has genius, power and magic in it”

Als jij een stap naar buiten zet, zal je op wonderbaarlijke manieren geholpen worden!

Een kleurige herfstgroet, Avelien

Van dingen die je fijn vindt, is een klein beetje genoeg. ((Marie Lloyd)

Nieuwsbrief september 2011

De vakantie is voorbij en er begint weer een nieuw jaar. Een jaar waarin van alles mogelijk is. Ik zelf houd erg van het begin van iets, de start. Je weet nog niet wat er gaat komen en je hebt nog alle mogelijkheden en alle vrijheid om de lege ruimte in te vullen. Vaak vullen we deze ruimte meteen met allerlei dingen die moeten, met vaste afspraken en met dingen die we gewend zijn te doen. Als er dan nog ruimte over is, kijken we of we iets leuks in kunnen plannen. Op die manier is genieten een luxe die we onszelf toestaan als het werk gedaan is. Maar genieten mag altijd! Sterker nog, genieten is nodig om gezond te blijven en om het beste van jezelf te kunnen blijven geven.

Op het moment dat je ergens van geniet, laadt je jezelf op en gaat je levensenergie stromen. Je voelt jezelf tot leven komen. Dat is een vreugdevolle ervaring. Soms kan dit onverwacht gepaard gaan met tranen die loskomen. Smeltwater noem ik dat zelf. In de vreugde open je je hart en smelt er iets van je verharding weg. Verlangen en levenslust worden zichtbaar, wat een bevrijdende ervaring is. Met een liefdevolle blik kan iemand zien wat er nu nodig is. Op deze manier wordt het genieten een doorgang tot levensvreugde.

Wil jij graag meer genieten dit jaar? Of merk je dat je aan het verharden bent en heb je er behoefte aan om je hart weer te openen? Weet je dan welkom op mijn Hartverwarmende middag in Groningen, elke 3e zondag van de maand. Met behulp van dans, stembevrijding en meditatie creëer ik een open ruimte waarin jij jezelf met liefdevolle ogen kunt ontmoeten. De eerstvolgende keer is 18 september van 15.00-17.00 uur.

Zondag 11 september is er een open dag bij de Bloeiende Lotus in Groningen waarin je van 13.00—14.00 welkom bent om kennis te maken met mij en mijn manier van werken. De toegang is dan gratis.

Als je meer behoefte hebt aan een luisterend oor of aan individuele aandacht voor jouw vraag of blokkade van dit moment dan ben je welkom voor een Hartverwarmend gesprek bij mij thuis.

Aanmelden kan in alle gevallen per mail: avelien@delevensgenieter.nl of telefonisch: 06-25538655

Ik hoop je dit jaar te ontmoeten,

Een harte groet, Avelien

If you can’t be with the one you love, love the one you're with

Nieuwsbrief augustus 2011

Vanmorgen ben ik bezig geweest met de uitnodigingen voor mijn verjaardag binnenkort. Op de dag zelf en het weekend erna en ervoor werk ik dus in eerste instantie had ik het gevoel dat er geen echt feest zou zijn dit jaar. Toen besloot ik om het de dag ervoor dan maar in het klein te vieren met alleen mijn ouders en de kinderen. Want het is een doordeweekse dag, het is niet mijn echte verjaardagsdag, veel van mijn vrienden wonen ver weg, mensen werken dan en meer van dat soort beperkende gedachtes. Terwijl ik wel zin heb in een echt feest. Vanmorgen realiseerde ik me opeens dat ik gewoon de mensen uit kan nodigen die ik er graag bij wil hebben. Dat ik er in ieder geval een feestje van kan maken, wie er ook komt. Dus dat heb ik gedaan. Meteen had ik er zin in en vlak daarna was ik opeens het bovenstaande liedje aan het zingen. Het herinnerde me eraan om te genieten van dat wat er wel is in plaats van te treuren om wat er niet is.

Onbewust kijken we in eerste instantie vaak naar de beperkingen, naar ons tekort. Terwijl er veel mogelijk is en het een groot verschil is om op die manier naar de wereld te kijken. Met alles. Zoals Einstein ooit zei: “de belangrijkste keuze die we in het leven maken is of we besluiten dat we in een vijandige wereld leven of dat we in een liefdevolle wereld leven”. Leef je vanuit liefde of vanuit angst, zie je de beperkingen (die er ook altijd zijn), of zie je de mogelijkheden?

Dit is een keuze die je telkens opnieuw kunt maken en ik ben elke keer weer blij als ik me hier van bewust word. De omstandigheden die op mijn pad komen kan ik zelf vaak niet veranderen maar de manier waarop ik er mee omga wel. En daarin kan ik kiezen voor wat liefdevol is, voor datgene waar ik blij van word, waar ik van geniet en wat me vreugde geeft. Als je zelf goed in je vel zit en straalt dan straal je daarmee ook uit naar de ander. “We zijn allemaal een kind van God en we zijn bedoeld om te stralen” schreef Marianne Williamson. Als je zo in het leven staat gebeuren er wonderen en vallen de dingen je toe. Ook als je ze niet verwacht. Zo kreeg ik op mijn uitnodiging meteen een positieve reactie terug van iemand waarvan ik dacht dat die zou moeten werken. Ik zeg: Tijd voor feest!

Een harte groet, Avelien

Er is tijd genoeg!

Nieuwsbrief juni 2011

Iedere vooruitgang moet diep van binnen uit komen
en kan door niets worden bespoedigd.

Iedere kiem van een gevoel helemaal in zichzelf
en voor het verstand onbereikbaar,
zich laten voltooien
en wachten op nieuwe klaarheid.

Rijpen als een boom, die zijn sappen niet opstuwt
en die rustig in de voorjaarsstormen staat
zonder bang te zijn dat er geen zomer zal volgen.

Die zomer komt toch, maar alleen voor de geduldige.

Rilke

Als tiener was ik een groot fan van Doe maar, en zoals dat toen ging was je op Henny of op Ernst (de 2 zangers). Ik was op Ernst en een van zijn mooiste liedjes vond ik toen al “Tijd genoeg”. In die tijd vond ik het gewoon een mooi liefdesliedje maar inmiddels heeft het concept “er is tijd genoeg” een veel vollere lading voor me gekregen. Zeker nadat mijn vader dit lied en deze tekst als uitgangspunt heeft genomen voor zijn speech tijdens onze bruiloft. Geloof in jezelf en in wat je weet dat waar is, heb geduld, er is tijd genoeg.

Voor mij wordt dat ook in het gedicht van Rilke mooi verwoord. Het heeft geen zin om jezelf te forceren, om jezelf op je kop te zitten als het niet meteen gaat zoals je het graag zou willen. Zoals de Boeddhisten zeggen: “gras gaat niet harder groeien als je er aan trekt”. Veel processen, en zeker innerlijk werk, hebben tijd nodig.

Ik heb twee vriendinnen die allebei in een herstel- en verwerkingsperiode zitten. Allebei zijn het prachtige vrouwen die de wereld een heleboel liefde te geven hebben. Ook allebei hebben ze een verleden achter zich waarin ze erg gekwetst en beschadigd zijn en waarbij hun overlevingsmechanismen hun daar doorheen geholpen hebben. Nu zijn die overlevingsmechanismen niet meer nodig en is het tijd om ze los te laten. Wat betekent dat ze alsnog gaan voelen wat ze toen weggestopt hebben. Het mooie daarvan is dat ze nu sterk genoeg zijn om dat te gaan dragen maar makkelijk is het natuurlijk niet. Het vraagt tijd, liefde en aandacht. Het ziet er aan de buitenkant misschien uit alsof er weinig gebeurt en ze hebben er allebei een oordeel over dat ze qua maatschappelijk werk niet actief zijn. Ze willen ook graag mee doen. Ik ben er van overtuigd dat dit innerlijk werk hun “opleiding” is, dat dit het werk is dat zij nu te doen hebben en dat wat zij te geven hebben hier uit voort vloeit. Bij de ene mens is de leerschool nou eenmaal langer dan bij de ander. Uiteindelijk ben je zelf het belangrijkste instrument en alles wat je meemaakt vormt je. Dus tegen hun en tegen iedereen die het gevoel heeft dat iets niet snel genoeg gaat zou ik willen zeggen: “Laat de voorjaarsstormen maar om je heen razen en blijf geworteld in jezelf, de zomer komt vanzelf.”

Een harte groet, Avelien

Trek je terug, in jezelf, als je dat wilt, en gun je de zon! (Adelheid Roossen)

Nieuwsbrief mei 2011

Deze week kreeg ik een prachtige tekst toegestuurd door een kennis van mij die zich had laten inspireren door de meerkoet. Vlak voor haar huis zit al een paar weken een meerkoet op haar nest en zij gaat daar regelmatig even kijken. Die meerkoet is geen moment bezig met ergens anders te willen zijn of iets anders te willen doen, het is nu haar nest-tijd. Zij zit op het nest tot het tijd is dat de kuikens er uit willen komen. Opeens drong het tot haar door dat alles zo zijn eigen tijd heeft. Dat daar een heel natuurlijk ritme in zit en dat het weinig zin heeft om je daar tegen te verzetten. Sterker nog, het is weldadig als je je daar aan over kunt geven en er in mee beweegt.

Zo werkt het ook met je eigen bio-ritme. Wij hebben allemaal ons eigen natuurlijke ritme waarin we leven en dat het beste bij ons past. Daarin is het soms tijd om met je aandacht naar binnen te keren en ergens op te broeden en daarna is het weer tijd om tot actie over te gaan en nieuwe stappen naar buiten te zetten. Dat kun je met je hoofd niet sturen, dat gaat zoals het gaat. Het lijkt in zo’n “broed-periode” vaak of er niets gebeurt. In de uiterlijke wereld is er geen beweging en geen verandering en dat roept oordelen op in onszelf. We moeten toch iets doen, iets produceren, nuttig zijn. Ik ken dat zelf heel goed, zeker als het wat langer duurt. Op zo’n moment gaan we in gevecht met onszelf maar er is niemand die daar baat bij heeft.

Jaren geleden was ik bij een theaterstuk waarin Adelheid Roossen de woorden sprak die hierboven staan: “Trek je terug, in jezelf, als je dat wilt, en gun je de zon!”. Een prachtige tekst vind ik dat die tot op de dag van vandaag vaak door mijn hoofd schiet. Mijn eerste reactie destijds was:”Ooh, mag dat???” Ja, dat mag! Als het tijd is om met je aandacht naar binnen te keren en stil te worden, als je de behoefte voelt om je terug te trekken en alleen te zijn, doe dat dan en geniet ervan. Geef jezelf die tijd, het is voeding voor je ziel. Alles heeft zijn eigen ritme en alles heeft zijn eigen tijd. Het volgen van jouw natuurlijke ritme helpt je om te ontdekken wat jouw bijdrage aan deze wereld is.

Een harte groet, Avelien

Niente mi manca

Niewsbrief april 2011

Elke avond als ik mijn dochter naar bed breng dan zing ik een paar liedjes voor haar. Bekende slaapliedjes zoals “Slaap kindje slaap”, zelfverzonnen liedjes of liedjes die op dat moment bij me opkomen. Een tijdje geleden vroeg ze om een nieuw liedje en het eerste dat bij me opkwam was de mantra “Niente mi manca” - “Het ontbreekt mij aan niets”. Heel even ging door me heen dat een mantra geen slaapliedje is maar ik heb ook geleerd om trouw te zijn aan mijn ingevingen. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb want het is nu haar favoriete liedje en zelf vind ik het erg fijn om dat elke avond te zingen en mezelf hier zo aan te herinneren: het ontbreekt mij aan niets en het zal mij aan niets ontbreken.

Want (onbewust) leven wij vaak vanuit ons tekort. We zijn bang dat er niet genoeg is. Niet genoeg liefde, niet genoeg geld, niet genoeg tijd, niet genoeg ruimte. Terwijl er een oneindige overvloed is. Alles wat wij nodig hebben is er en is voor ons beschikbaar als wij ons er voor openstellen. Het leven geeft ons alle mogelijkheden en wij creëren zelf onze onmogelijkheden. Op het moment dat je ontevreden bent of iets mist in je leven, het gevoel hebt dat je iets tekort komt, is het in eerste instantie confronterend en pijnlijk om onder ogen te zien dat je leven is zoals het nu is en dat je dat mede zelf zo hebt gecreëerd. Maar het bemoedigende is dat je er dus ook zelf iets aan kunt doen om het te veranderen. Die mogelijkheid is er altijd en als jij een eerste stap zet komt het Leven je tegemoet met hulp en nieuwe inzichten.

Zo zag ik deze week in de gracht bij mijn werk een schildpad zwemmen. Vlak daarvoor had ik aan de waterkant zitten mediteren en voelde ik me voor het eerst, na een lange periode waarin ik zelf flink heb geworsteld met mijn gevoel van tekort komen en tekort schieten, weer terug zakken in mezelf. Opeens voelde ik me weer verbonden met de aarde en met het Grote geheel en zag ik de wereld van mogelijkheden weer. Het was een bijzonder moment en toen was er zomaar die schildpad. Ik geloof erin dat een dier je met zijn kracht kan komen helpen dus ik ben op internet gaan kijken waar een schildpad symbool voor staat. Zij staat oa symbool voor onze oeressentie en voor Moeder Aarde die ons alles biedt wat wij nodig zouden kunnen hebben. Zijn boodschap is: “Wordt je er van bewust dat daarbuiten de overvloed op je wacht. Het hoeft allemaal niet snel en meteen te gebeuren. Neem de tijd en laat de natuurlijke stroom voor je werken.” Dat neem ik graag ter harte en komende zondag tijdens de Hartverwarmende middag zullen we dan ook in ieder geval samen de mantra zingen : Niente mi manca!

Een harte groet, Avelien

Eerlijkheid is de sleutel tot levensvreugde

Nieuwsbrief maart 2011

Vanochtend realiseerde ik me dat levensvreugde te maken heeft met eerlijk zijn naar jezelf. Vreugde wordt vaak geassocieerd met vrolijk en blij zijn, met opgewektheid, met lachen en met lekker in je vel zitten. Maar echte vreugde ontstaat in een moment van aanwezigheid.

Aanwezig zijn wil zeggen dat je verbonden bent met hoe het op dat moment werkelijk met je is. Dat klinkt misschien als een cliché maar toch spelen we bijna allemaal het grootste gedeelte van ons bestaan een rol, zetten we een masker op en vermijden we het om contact te maken met wie wij in essentie zijn en hoe het met ons gaat. Die rollen en patronen zijn vaak al lang geleden ontstaan en inmiddels zo ingesleten dat ze zeer vertrouwd en veilig voelen. Je weet wat je kan verwachten en dat gevoel van comfort is zo groot dat zelfs als het vertrouwde pijnlijk is het toch aangenamer is om daarin te blijven zitten dan om het onbekende op te zoeken. Op die manier kun je het leven heel lang volhouden en niet eens meer in de gaten hebben dat je het contact met je essentie verloren bent.

Maar de waarheid zal zich altijd blijven aandienen en op zoek zijn naar een opening om zichzelf kenbaar te maken. Alles wat leeft wil gezien en gehoord worden en zal hier zijn uiterste best voor doen. Dus op het moment dat je je overgeeft en je essentie zich in alle eerlijkheid gezien of gehoord voelt, is er vreugde. Vreugde van je ziel die je uittilt boven je gedoe van alledag en waarin geen dualiteit of strijd bestaat. Levensvreugde die alles omvat en waarin je je herinnert dat je goed bent precies zoals je bent. Dit is een ontroerend moment.

Gun jij je een middag om jezelf op deze manier in alle eerlijkheid te ontmoeten? Weet je dan van harte welkom op mijn Hartverwarmende middag. Daarin werk ik veel met het lichaam en de stem, twee prachtige hulpmiddelen om je met jezelf te verbinden en om te ontdekken en uitdrukking te geven aan wat er in jou leeft op dit moment. Je lichaam en je stem zijn altijd in het nu aanwezig en als je daar contact mee maakt en jezelf de ruimte geeft om vrijuit te bewegen of klank te geven dan zul je verrast zijn over wat er zichtbaar of hoorbaar wordt. Je hier aan over geven is een bevrijdende ervaring!

Een liefdevolle groet, Avelien

Iedereen is bedoeld om te stralen!

Nieuwsbrief Februari 2011

Afgelopen week deed ik mee met de eerste dag van de training “Voluit Vrouw”.
De werkvorm tijdens deze training is stembevrijding, dat wil zeggen dat je
dat wat van binnen in jouw leeft klank en stem geeft. Het bracht mij op dat
moment in contact met mijn diepe verlangen om voluit te leven. Een verlangen
dat ik goed ken en waar we in essentie allemaal naar verlangen. Er mogen
zijn in je volle glorie, je niet kleiner maken dan je bent en met hart en
ziel midden in je eigen leven staan.

Waarom we dit dan vaak niet doen? Dat wordt heel mooi verwoord in een tekst
die geschreven is door Marianne Williamson en die Nelson Mandela in zijn
inauguratierede als president van Zuid-Afrika gebruikt heeft: omdat we bang
zijn voor onze kracht. We denken dat we bang zijn voor onze pijn en ons
verdriet, maar uiteindelijk zijn we het meest bang voor onze kracht. Voor
het heldere licht dat wij allemaal zijn. De eerste keer dat ik deze tekst
las, was ik meteen gefascineerd. Maar ik begreep niet goed waar hij het over
had. Ik kende de ervaring van mijn kracht toen nog niet. Inmiddels heb ik
deze kracht al wel een aantal keren ervaren en toen ik daar vrijdag voor die
andere vrouwen stond voelde ik tot in mijn tenen hoe waar het is. Hoe groot
mijn kracht is en hoe bang ik ervoor ben om die kracht er helemaal te mogen
laten zijn en er mijn ruimte mee in te nemen. Hoe bevrijdend was het dan ook
toen de trainster me niet alleen de gelegenheid gaf mijn stem in al zijn
volheid te laten horen maar me vervolgens vroeg of ik het nog eens wou doen
om er dit keer zelf ook van te genieten. Wat heerlijk om die ruimte te
krijgen en wat mooi om dit soort ervaringen te delen met anderen en elkaar
op die manier te inspireren.

Dat is ook de opzet van mijn
Hartverwarmende middagen. Ik creëer daarmee een welkome ruimte waarin je
jezelf op een liefdevolle wijze kunt ontmoeten. Van hieruit kun jij je
verbinden met je innerlijke kracht en ervaren waar jij op dit moment naar
verlangt.

Voor de liefhebbers de tekst van Marianne Williamson:

'Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is
dat we mateloos krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze schaduw die ons
het meest beangstigt. Wij vragen ons af: ‘Wie ben ik om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?’ Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je
bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen
dienst. Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat andere mensen zich
bij jou niet onzeker zullen voelen. Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen
als kinderen. Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te
openbaren. Die is niet alleen in sommigen van ons; die is in iedereen! En
als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming
hetzelfde te doen. Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze
aanwezigheid vanzelf anderen.'
(Marianne Williamson)